Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Το νηπενθές- Πένυ Κονάνου

Το νηπενθές το βίωσα
και κέρωσε η καρδιά μου.
Νέκρωσε το συναίσθημα
και πάγωσε η φιγούρα μου
μπροστά στο θειο Δώρο.

Μέσα από ‘να άγγιγμα
φόρεσα την αταραξία
και γέλασα,
με την οικτρή ψευδαίσθηση πως σ’ είχα.

Ξεχείλισ’ η ψυχή μου μίσος
και μούσκεψε
τη γυμνή μου αλήθεια –που είσαι;

Θρήνοι ελπίδας
φορτώνουν το μυαλό
και ξεστρατίζει η λογική μου .

Αθώωσε με,
αθώωσε με
κι απ’ την κόλαση μου τράβα με.
Κάψε με!
με το αηδιασμένο πρόσωπο σου.

Φλόγες στα μάτια σου θα με ζεστάνουν
και μ αίμα
και μ αίμα
και πάλι
το παγωμένο μου κορμί θα γεμίσει.

Σύ,
δροσίσου από μένα
που –αφειδώς-
τον πόνο σου χάρισα,
και πιες,
πιες να λυτρωθείς .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου