Ασφαλίζω εαυτόν - Πένυ Κονάνου

Σφιχτά βαστούσες την κλεψύδρα στη χούφτα σου

και κάθε που πήγαιναν αυτοί οι πέντε κόκκοι

να συμπληρώσουνε στιγμή, έτρεμες.

Σου φώναζα άστη να μηδενίσει,

να γίνουμε ξανά καινούριοι,

να αλειφτούμε με μύρα

και να στεγνώσουμε με νεογέννητους ανθούς!

Ωστόσο εγώ παρακαλώ να μη σβηστεί

τίποτα από τα πρακτικά.

Δεν είμαι αχάριστη, αλλά ευγνώμων

μόνο που θα προστάξω πια το νου,

να μη μιμείται την ψυχή,

γιατί καλό δεν είδα.

Έβαλε φράχτη πια η λογική

γύρω από την καρδιά μου

και γέμισε όλη μου η γη

με μιαν αγάπη ξένη

Ποιος είσαι πια μη με ρωτάς

τώρα είμαι μεθυσμένη.

Ήσουνα θελκτικό πιοτό

που έχει ξεθυμάνει.

Περίπατος στο εὖ - Πένυ Κονάνου

Εσύ που ξόδεψες λίγο από το χτες

Και πολύ από ‘σένα

Θάψε με μέσα σου αιφνίδια,

Ώστε να καλλιεργήσω στα σπλάχνα σου έρωτα.

Τις πληγές σου θα ποτίσω με φροντίδα

Κι άλλο τόσο από ανάγκη θα σε κορέσω  με πίστη.

Μη με ρωτήσεις γιατί

Αλλά έχω θρέψει για μας μια εικόνα από παλιά.

Δε σε συνάντησα ποτέ

Αλλά ήμουν πάντα ερωτευμένη.

Φύλαξα για ‘σένα όλο μου το είναι

Και για ‘μένα μια ελπίδα πως θα σε βρω!

Δε φτάνουν όμως τα χέρια μου

Και φοβάμαι πως θα σε σβήσω

Σαν μια μορφή από καπνό,

Αν  άχαρα προσπαθήσω

Να τα τεντώσω προς το μέρος σου…

Κατεγγελτικός παροξυσμός-Πένυ Κονάνου

Πήλινα πρόσωπα ραγίζουν μπροστά στους ανεμιστήρες της οργής,

προσποιούνται πως νοιώθουν ντροπή και μια θανατερή ενοχή.

Πως φεύγει από πάνω τους έτσι γυμνή και νέα η ειλικρίνειά τους;

Για πόσο λίγο τους κάλυπτε τα πρόσωπα αυτή η λάσπη;

Αν η τέχνη μου είναι στίγμα για εκείνους

κηλιδώνει κι εμένα που τους ακουμπώ με τη σκέψη και τη γραφίδα μου.

Ξεπλύνετε με με τα δάκρυά σας .

Έχω ανάγκη να γευτώ λίγη από την αρμύρα τους,

Γιατί οι επώνυμοι εραστές της εξουσίας

μοιάζουν σε ‘μένα τόσο άνοστοι!

Κάτι δικό μου - Πένυ Κονάνου

Δε θα σε κουράσω άλλο

Απλά βαρέθηκα να κατοικώ

στον άδειο οίκο των πόθων

και των νοικιασμένων ονείρων

που μου χάρισες

Ξέρεις κάτι;

Άλλη η χάρη του δικού σου

του ολοδικου σου.

Θέλω δική μου τη ζωή

και τους έρωτες.

Δικά μου τα τώρα

και τα αύριο.

Θέλω όσα θέλεις εσύ

κι εσύ να είσαι δική μου

ανάγκη, ανάσα και ζωή

Θέλω ΕΣΕΝΑ

Άτιτλο- Πένυ Κονάνου

Κάποτε αγαπούσα να παίζω την τυφλόμυγα

Και δε σ’ έβλεπα

Τώρα τυλίγω το μαντήλι

Γύρω από τις καρδιές μας

Έτσι που να γίνει πιο σφιχτός ο κόμπος

Εκείνος που δε θα τα καταφέρει να λυθεί

Ποτέ και από κανέναν

Έγινες το διαβατήριο μου για την τελείωση

Πως θα μπορούσα να μη σφραγίσω

Όλα σου τα φύλλα

Όταν οι στιγμές που θα ‘ρθουν

Θα βάζουν φρένο στην ανάσα μας

Και γκάζια στις ζωές μας;

Πενυ κονανου

<<οι σχεσεις δεν ειναι ποιημα για να κανουμε παντα ομοιοκαταληξια με τον αλλο>>!!!(Π.Κ)

Δε γέννησα ακόμη Έρωτα-Πένυ Κονάνου

Κάλεσε με στα τραγούδια σου
θεός να γίνω
και να αποφανθώ για τους στίχους σου
ΕΡΩΤΑ

Κάνε με τροφό των ονείρων σου
κι εκεί που το μάτι σου εποπτεύει
τον θώρακα μου
όπλισε με μ'έναν βαρύ λυγμό

Σκάλισε στις φλέβες μου
τη φετινή και την αιώνια αγάπη
κι άσε τα θέλω σου να κορφολογούνε στο κορμί μου

Πνίγομαι στο στοιχειωμένο των ματιών σου δάκρυ
και στις πληγές σου βουτώ άσπρη καρδιά
βάψε την κόκκινη σαν τα πονηρά σου χείλη
και άσε τ'όνειρο τυφλά και υπάκουα να γεννηθεί

Σώπασε πόνε μου-Πένυ Κονάνου

Κρατήσου απ το όνειρο
Φτερούγες έχει ανοίξει
Βάψε τα μαύρα σου μαλλιά
Πουλί να πεταρίζει

Βάφτισα έρωτα τη μοναξιά
πλημμύρησα στα πλούτη
έχασα μέσα στον χρυσό
αλήθειες και ουσία

πίκρα ποτίζει η ζωή
αυτούς που την πιστεύουν
χίμαιρες ξύπνησαν πρωί
θυμήθηκα να κλάψω

τα κλάματα αγγίζουνε
μάγουλα πονεμένα
μάτια που όλα τα χουν δει
φρίττουνε τρελαμένα

σκέψεις μου λυτρωθήκανε μέσα
από ένα δάκρυ
χαρά μου κρύφτηκες κι εσύ
στον ίσκιο μου παλεύεις.