Σφιχτά βαστούσες την κλεψύδρα στη χούφτα σου
και κάθε που πήγαιναν αυτοί οι πέντε κόκκοι
να συμπληρώσουνε στιγμή, έτρεμες.
Σου φώναζα άστη να μηδενίσει,
να γίνουμε ξανά καινούριοι,
να αλειφτούμε με μύρα
και να στεγνώσουμε με νεογέννητους ανθούς!
Ωστόσο εγώ παρακαλώ να μη σβηστεί
τίποτα από τα πρακτικά.
Δεν είμαι αχάριστη, αλλά ευγνώμων
μόνο που θα προστάξω πια το νου,
να μη μιμείται την ψυχή,
γιατί καλό δεν είδα.
Έβαλε φράχτη πια η λογική
γύρω από την καρδιά μου
και γέμισε όλη μου η γη
με μιαν αγάπη ξένη
Ποιος είσαι πια μη με ρωτάς
τώρα είμαι μεθυσμένη.
Ήσουνα θελκτικό πιοτό
που έχει ξεθυμάνει.
