Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Περι χαρις- Πένυ Κονάνου



Βιαστικά και ανορθόδοξα
επικίνδυνα και βίαια
σχεδόν απόκοσμα μ’ αληθινά
τα πρώτα μας φιλιά
Θα ‘λεγα στις Σειρήνες να σωπάσουν
μα διψάω για σπασμωδικούς χορούς.
Φυλάξου, έχω γίνει νοσταλγός του έρωτα μας
και μας ξυπνάω εραστές της τότε μας ζωής
και τώρα ολότελα δική σου
ήρθα και πάλι να σε ζήσω.
Πληθαίνεις μέσα μου αλλόκοτα φωνήεντα
που μοιάζουν να έχουν συνοχή
μονάχα όταν σε πατώ
μονοπάτι θεοβάδιστο.
Μετράω τα βήματά μου
μήπως βρεθώ απ΄εξω μένα τικ και απ’ αυτή μας τη ζωή.
Ξεκλήρισες όλα όσα φύλαγα για ‘μενα.
Σ’ ένα κουτί ατίμητο
χώθηκες να κρυφτείς
σφυρίζοντας μέσα στα όνειρα μου
με χόρτασες ανείπωτους λυγμούς 
φύσαγες μέσα μου σ’ αγαπάω
κι εγώ κατάπινα τη λέξη σου γράμμα-  γράμμα
ακόμα μέσα μου γλιστράς και παίζεις
γιατί σε βούτηξα εκεί που σ’ έπλασα ιδέα τόσο δική μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου