Άρωμα δακρύων- Πένυ Κονάνου

Θέλω να ζωγραφίσω χιόνι
Και να γδυθώ την απουσία σου
Τις ώρες εκείνες τις μάγισσες
Μια αθώα μουσική να με ζεσταίνει

Θέλω να κάνω τη μυρωδιά σου άρωμα
Και στα χαλάσματα τις μαύρες πέτρες να ραντίζω
Κι αν αναπαύεται η μέρα μεσ’ τη χούφτα μου
Είναι που ολονυχτίς χάϊδευα την πάσχουσα σκιά σου

Θέλω να κολυμπήσω στην κλεψύδρα και στην άμμο
Και να ΄χω χρόνο να χαζεύω τη βροχή αγγέλους να σκαλίζει
Δεν είμαι μάντης επαρμένος και δειλός
Μα θα διακινδυνεύσω οιωνό

Θέλω ν’ αυτοτιμωρηθώ για εκείνα τ’ άστρα
Που έπαψαν να αναπνέουν στης μέρας τον περίπατο
Και που δεν πρόφτασα πριν το χάραμα να διακηρύξω
Πόσο μα πόσο κραυγαλέα σ’ αγαπώ