Μια φορά κι έναν καιρό-Πένυ Κονάνου

Τύψεις βουλιάζουν στη συνείδηση μου
Κρασί θα πιω να ξεχαστώ
Σκούπισα με το χέρι μου το λίγο
Από αυτό που να πιω δεν πρόλαβα
Σε ποιο πνεύμα να απευθυνθώ ψυχή μου
Να μου αγιάσει τις ανόσιες μου σκέψεις
Που σαν λύκοι στην πανσέληνο ουρλιάζουν;
Νιώθω με λάσπη έχω χτίσει το μυαλό μου
Και με την πρώτη μπόρα θα αυτοκαταστραφώ
Λέω έναν τάφο να φτιάξουνε για τα όνειρα μου
Αυτά που να τα δω ψηλά δεν πρόλαβα
Αν και σε χαρταετό τα έδενα από παιδί.
Βέβηλη κοινωνία μόλις μου έκλεψες τη σοκολάτα
(ο νοών νοείτω άρχοντες μου)