Τότε δεν ήταν που έλεγα πάντα; Πένυ Κονάνου

Κι αν στον ουρανό ανοίγω τρύπες
βαστάω για κερί μου το φεγγάρι
πάσχα της πράξης μου να κάμω
αφου ποτέ δε βρήκα μέρα.

Γιατί να ξετυλίγω εγω καθρέφτες
με πεθαμένες εικονες των τότε;