Γυμνή αγκαλιά - Πένυ Κονάνου

Μέσα σ’ ένα τεχνητό όνειρο
θρυμμάτισα τα πάθη.
Δραπέτευσα και έχτισα μια πλατεία ερώτων.
Κι εκεί ακόμη ποια ζεστή αγκαλιά δε βρήκε ψυχρό ταίρι;
Κι αν από ανάγκη έμενε
έφτασε να δοξαστεί πριν πουληθεί.
Τότε γνώρισε μέσα από τις εκλάμψεις
το άλλο της μισό
και χύθηκε να γιορτάσουνε
το κάψιμο του ήλιου
στις μεταξένιες στέγες
των θερμών δρυμών.

Πόσα βίαια φιλιά δε δόθηκαν;
Πόσα τιμήματα δεν πληρώθηκαν;
…για μια γυμνή αγκαλιά…