Ντελίριο-Πένυ Κονάνου

Του τέλειου υπάρξεις απροσδόκητες
θα προσφερθούν στις εμπειρίες σου.
Εκεί που ανθός αμυγδαλιάς
σε ποτίζει ζωηρό χάδι.
Βουβαίνεται το μελαχρινό σου μεγαλείο
και πνίγεται στα ακροδάχτυλα του Τίτλου μου!
Εγώ ν'ακροβατώ στο γιατί
κι εσυ στο έτσι να με ντύνεις.
Ψυχή γυμνή στα καρφιά σε γνώρισα
στα κρίνα σ'απιθώνω.
Αφου σε προκαλούν τα χείλη μου
με ρόδα χαιδεψε τα.
Ντελίριο μυρίζουνε της άμαξας τα βελούδα.

Χωρίς να πήξει ο έρωτας
ορκίζομαι αγάπη.
Αλλόκτα βαρέθηκα φορώντας την πλερέζα
και είπα να ανταμειφθώ
με δέρμα αρρωστημένο.
Κραυγή του τότε φεγγαριού
εδρεύει στο πετσί μου.
Με προσωπείο βλάσφημο
με θυσιάζω εμπρός σου.
Μακριά χτυπούσε η καρδιά
περιπλανιόταν μήνες.
Σε βρήκα στα βατόμουρα
να γεύεσαι αμαρτία!